Mε την υπ’ αριθμ. 4689/2025 απόφαση του το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών έκανε δεκτή την αίτηση των εντολέων μου, κατοίκων Νότιας Αφρικής, για την αναγνώριση της υιοθεσίας του γιου τους, στην οποία προχώρησαν όντες ακόμη σε ελεύθερη ένωση.

Με την απόφαση του αυτή το δικαστήριο επιβεβαιώνει την προηγούμενη νομολογία, σύμφωνα με την οποία η από κοινού υιοθεσία ανηλίκου από μέρη συμφώνου συμβίωσης δεν αντιτίθεται στην ελληνική έννομη τάξη, παρότι η χώρας μας επιτρέπει την υιοθεσία μόνο στους έγγαμους και όχι στους καταχωρισμένους συντρόφους. Με την συγκεκριμένη απόφαση μάλιστα το Δικαστήριο πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα και κρίνει ότι και η υιοθεσία από συντρόφους, οι οποίοι κατά τον χρόνο της υιοθεσίας δεν είχαν συνάψει ακόμη σύμφωνο συμβίωσης, πρέπει ομοίως να αναγνωριστεί στην Ελλάδα για λόγους που αφορούν στο συμφέρον του τέκνου. Το δικαστήριο στάθηκε ιδιαίτερα στην κοινωνική έρευνα που διενεργήθηκε πριν την τέλεση της υιοθεσίας στην Νότια Αφρική και την ύπαρξη εμπράγματων δικαιωμάτων του Έλληνα θετού γονέα του παιδιού στην Ελλάδα. Περαιτέρω, η διαφαινόμενη αυτή στάση της νομολογίας θα μπορούσε να πυροδοτήσει εκ νέου την συζήτηση για το κατά πόσο, μετά την καθιέρωση της δυνατότητας και των ομοφύλων ζευγαριών να προβαίνουν από κοινού σε υιοθεσία ως έγγαμοι, θα μπορούσε και νομοθετικά να επιτραπεί αυτή και στα μέρη συμφώνου συμβίωσης.